Ford Simulator 5 moet haast wel een van de raarste spellen zijn die ik ooit heb gespeeld. Het is, naar mijn mening, een van de slechtste pogingen tot draagvlak creëren die ik ooit zag.
Met een rare bokkensprong in 1989 sloot het bedrijf Ford een pact met de computer industrie om een spel te maken dat jonge klanten zou aantrekken en hen zou beïnvloeden een van hun nieuwe auto's te kopen. Eindresultaat: Ford Simulator. Uiteindelijk maakte Ford 6 spellen: eentje voor elke jaar van 1989 tot 1995. Elk spel was hetzelfde qua speelstijl: alleen andere auto's en graphics elk jaar. Behalve de laatste draaide elk spel onder DOS. Waarschijnlijk heeft Ford een hoop geld met de spelletjes verdiend, anders waren ze er vast
niet mee doorgegaan.
Het spel is saai en eentonig. Het hoofdmenu bestaat uit een lijst van alle Fords en auto's van dochterbedrijven van dat jaar. Je kunt de auto's zien in alle kleuren waarin ze geleverd worden, plus een handig profiel van alle statistieken van de auto. Je kunt zien dat het spel vol met informatie voor klanten zit. Als je op 'PLAY!' klikt, kun je een niveau kiezen: 'beginner' of 'gevorderde'. Hierna wordt je een veel kleiner lijstje voorgeschoteld met ongeveer 15 auto's waaruit je kunt kiezen (het maakt niets uit, ze zijn allemaal ongeveer hetzelfde). Als je op de straat rijdt heb je slechts een doel: zo snel mogelijk bij het Watatonka-meer uit te komen.
Er zijn -natuurlijk- obstakels: politieagenten (als je te hard rijdt krijgt je een bon - 3 bonnen en het is voorbij) en botsingen. Als je om het even waar tegenaan botst, bestaat de kans dat je een 'POW!' krijgt. Na 4 'POW!'s krijg je een 'CRUNCH!' en ga je dood.
Om de zoveel tijd kun je stoppen bij een benzinestation. Nadat je hebt betaald voor je benzine (het spel houdt zich met je geld bezig, dus maak je geen zorgen) heb je altijd 1 dollar over. Je kunt spulletjes kopen (drankje, snoep, landkaart, niets). Ik raad je aan een kaart te kopen, zodat je altijd kunt uitvinden waar je heen moet. Als je het Wakatonka-meer hebt bereikt, win je. Einde.
Graphics
Kleurrijk en ziekmakend zoet, bijna als een tekenfilm. Dit beeld wordt ook overeind gehouden bij een botsing; een grote 'POW!' flitst over je scherm. Al met al, erg middelmatig voor de tijd, 1994.
Geluid
Als je het in DOSBox speelt, zijn de geluiden piepjes en fluitjes zoals R2D2 ze maakt. In Windows komt het geluid uit de speakers als verschrikkelijk statische ruis en gezoem.
Bediening
Geen nadenken bij nodig. Pijltje omhoog om te versnellen, naar benenden om te remmen, links en rechts om te sturen, spatiebalk om door de menu's heen te klikken. Iets over het rijden trouwens - de simulatie is belachelijk sloom. Toen ik reed, voelde ik me als een dronkelap, slalommend om de curbs. De auto laat zich besturen als een nijlpaard.
Technisch spul
De installatie is een beetje vreemd. Als je het bestand hebt, pak het uit en klik op 'install'. Klik je een weg door het proces, en als je klaar bent, ga naar de map c:\FORD en klik op Ford.exe en je kunt beginnen.
Uiteindelijk geef ik dit spel een 2, voornamelijk omdat de meeste mensen het spel na een keer spelen snel vergeten. Er is niets verslavends aan het plot of de manier van autorijden. Ik denk dat als je van Fords houdt, je dit moet downloaden, maar gezien de hoeveelheid geld die Ford heeft, hadden ze hier een super-de-luxe spel van kunnen maken. Het eerste spel, gemaakt in 1989, was geweldig voor zijn tijd, maar daarna zijn de spellen nooit meer beter geworden. Het beeld is zwaard verpixeld en het geluid is erg matig. Het is ook erg onrealistisch, want je moet tegen vier 18-wielers aanrijden met 70 km/uur om eindelijk dood te gaan, en het feit dat je elke 5 minuten moet tanken is ook irritant. Ik verbaas me erover dat Ford zich niet realiseerde dat dit geen goede boodschap is die ze over hun auto's verspreiden. Ford Simulator is een middelmatig spel, maar het had veel, veel meer kunnen zijn.