Ik was woedend op mijn broer toen hij zijn Commodore 64 verkocht (ik wou ‘m hebben!). Ik besloot er zelf een te kopen (een tweedehandsje – en ik heb ‘m nog! :) Bijgeleverd waren een schijfspeler en een hoop spelletjes. Een hele intrigerende was Crime Time, maar toen belandde ik altijd in de gevangenis, of erger.
Veel later vond ik de PC-versie (het pastte op een enkele floppy, en er was zelfs nog ruimte over), maar nog steeds was ik niet in staat het uit te spelen.
Nu ben ik een ervaren gamer, en na een hoop opslaan en laden op allerlei plekken (en het veel gebruiken van een oplossing, die trouwens niet helemaal goed was, deze heb ik aangepast) ben ik erin geslaagd het spel uit te spelen (kijk maar, de laatste schermafdruk bewijst het!).
Nou ja, het spel is niet zo heel slecht. Het geluid is sfeervol, het versterkt de sfeer in het spel. De graphics zijn eigenlijk best leuk (maar er zijn geen animaties). De interface is zeer simpel, deze heb je snel onder de knie. Er zijn een paar werkwoorden waaruit je kan kiezen in het midden, je inventaris is rechtsonder, de bruikbare objecten zijn boven deze inventaris en er is een kompas links waar je kan zien waar je heen kan gaan.
Om het menu in te gaan klik je met de rechtermuisknop. Zo kan je opslaan en het spel laden (of stoppen als je er geen zin meer in hebt).
Het echte leuke gedeelte is het verhaal. Je begint in een stinkende kamer in een slonzig hotel, met een vriend op je bed (eigenlijk is hij geen vriend – hij helpt je voor geen meter). Er zijn een paar hotelgasten die er allemaal verdacht uitzien (behalve het lijk – dat is dood en als je zijn kamer ziet sluit je zelfmoord gelijk uit).
Andere gasten zijn de pasgetrouwden (wie wil er nou hier zijn huwelijksnacht doorbrengen?), de tech-wizz uit Japan (wat moet hij nou hier?) en een wereldkampioen schaken (alsof zij gesnapt worden als ze dood zijn in zo’n plek). Er zijn nog een paar andere gasten en uiteraard de bemanning (maar dit is geen spel waarin de butler het gedaan heeft, dus de bemanning is niet verdacht – maar wel erg irritant).
Het lijkt erop dat bijna iedereen die je tegenkomt je in de weg staat en je moet erg voorzichtig zijn. Onthoud dat ze allemaal graag wat misdadige dingen met je willen doen, dus je moet erg voorzichtig zijn.
Gelukkig heeft je personage een erg cynische kijk op het leven en heeft waarschijnlijk te veel zijn leven dronken doorbracht (zoals elke P.I. – dat heb ik tenminste gezien in films), dus er zijn een paar opmerking die je waarschijnlijk laten giechelen, lachen of overgeven (afhankelijk van je gevoeligheidsgraad).
Dit alles bij elkaar krijgt het spel een 3. Het is een spel dat ik altijd uit had willen spelen, maar toen het eindelijk deed gaf het me een leeg gevoel. Het was om het op te lossen (maar het was erg moeilijk zonder oplossing), maar toen ik de antwoorden had maakte het weinig indruk op me (eigenlijk was het best makkelijk). Ik raad het aan aan iedereen die redelijk moeilijke (en relatief originele) puzzels op wil lossen.