Jaren en jaren geleden, in het Stenen Tijdperk, organiseert de miljonair en playboy Millstone Rockafella een heuse wielerrace voor echte binken. De winnaar krijgt de “Ultimate Boulder Bash Bike” – een vereiste voor elke zelfrespecterende holbewoner. En zo geschiedde het, 8 teams verschenen, waarvan 6 uit 2 personen bestonden en de andere 2 uit enkele dinosaurussen. Sommige deelnemers zijn echte VIPs (tenminste, als je bekend met holbewonerspellen): Chuck Rock & Chuck JR, Cliff Ace en Roxy, Stiggy en nog veel meer.
Je kiest de moeilijkheidsgraad vanuit het hoofdscherm: Practice (oefenen), Easy (makkelijk), Medium (middelmatig) en ROCKHARD (zelfmoord). Elke moeilijkheidsgraad heeft 8 rondes, waardoor er in totaal 32 banen zijn. Als je alle 8 wint, krijg je een trofee. Als je alles succesvol afrondt, krijg je de felbegeerde Boulder Bash Bike.
Om te beginnen moet je kiezen uit één der vijf teams om mee te racen. Het volgende scherm is een driedimensionaal beeld van de racebaan, en de camera zoomt in op je Flintstone-achtige wagen. Het wachten is op het wapperen van de vlag. Alle fietsen (behalve die met dino’s) hebben een zijspan met een tweede teamlid. Zijn (of haar) taak is de voertuigen van de tegenstanders slaan met een speciaal wapen. Er zijn hamers, knuppels, een krijsend vrouwtje en nog veel meer, afhankelijk van je gekozen team. Als je een tegenstander raakt, lopen ze een beschadiging op of ze worden van de baan gegooid. Wees voorzichtig: jij kan ook geraakt worden, en bij het rammen van je tegenstanders (of obstakels op de baan) loop je ook beschadigingen op. Is je wagen naar de maan, dan moet je een leven gebruiken om de race te herstarten.
De eerste race is in “Rock City”. Daarna race je in de nacht, de woestijn, de jungle, het moeras, een sneeuwstom, een grot en uiteindelijk in een vulkaan. Als je genoeg punten hebt verzameld in elke race, krijg je de trofee en komen de levels terug met een hogere moeilijkheidsgraad.
Voor dolle pret moet je eens de tweespelermodus aanzetten – er gaat niets boven elkaar beracen in een splitscreen! Deze functie zorgt ervoor dat je het spel vaak opnieuw zal gaan spelen.
De besturing is misschien wat lastig in het begin. Als je geen joystick hebt, accelereer je met ‘q’ en rem je af met ‘a’. Linksaf is ‘,’ (komma) en rechtsaf is ‘.’ (punt). Tijdens het rijden is ‘a’ een handrem. ‘P’ is pauze. Tijdens een pauze kan je de graphics aanpassen met F1, F2, enzovoort.
Over graphics gesproken – deze zijn erg goed (320x200, bitmapobjecten in een strakke 3Dwereld). Als men het spel in DOSBox in een venster speelt, wordt volledig scherm aangeraden, maar na het zien van het spel op een 19” scherm, is een venster toch prettiger...
Het spel gaat sneller als je het geluid uitzet met behulp van ‘setup.exe’. Je mist niks – helaas is er enkel middelmatige kwaliteit SFX-geluid en de muziek is vreselijk irritant.
Conclusie: BC Racers is een erg leuk racespel dat erg goed gebruik maakte van de beschikbare begin jaren ’90-technologie. Ben je verzot op spellen als WackyWheels, dan is dit spel waarschijnlijk erg leuk voor jou. Een klassieker wordt het niet: de racebanen zijn eentonig en er zijn geen power-ups of speciale wapens die je kan ontdekken. Het spel krijgt 3 punten.