Battle Isle 2, de opvolger van het beroemde eerste deel, is echt een uniek strategie spel. De ontwerpers hebben de goede punten van de voorouder gecombineerd met een geheel nieuw concept van oorlogvoering. In tegenstelling tot het eerste spel, waar je oftewel je eeneden in een beurt verplaatste, oftewel aanviel, kun je in dit spel beide in een enkele beurt doen. Dit brengt nieuwe tactieken en strategieën met zich mee, en het is later in veel spellen gebruikt. Toen het in 1994 uitkwam was het een van de eerste spellen die deze methode van turn based gevechten gebruikte, en dus was het indertijd revolutionair.
Wat het verhaal betreft: Het gaat verder waar het eerste deel eindigde; nadat je het spel eindigde (binnen het spel) kwam er een Drullisch (de ‘goeden’) ruimteschip dat je meeneemt naar hun planeet welke wordt aangevallen door Titan Net. Je bent degene die gekozen is, hij die de Drullische legers de overwinning moet bezorgen.
Na de intro, welke het verhaal hierboven verteld, word je rechtstreeks in de eerste missie gezet van de hoofdcampagne, welke vierentwintig gevechten bevat die moeilijker en moeilijker worden terwijl je je beweegt richting het doel van het verslaan van Titan Net. De levels zijn goed gemaakt, maar de latere missies worden erg moeilijk re winnen, zelfs op de lagere moeilijkheidsgraden.
Het strategische aspect van het spel is geweldig goed. Het bevat vele eenheden variërend van robot infanterie tot tanks en vliegtuigen tot reusachtige slagschepen, en elk ervan heeft andere eigenschappen en wapens, wat de meeste ervan onontbeerlijk maakt om de overwinning te behalen. Vele eenheden hebben meer dan één wapen, wat ze in het gebruik zelfs nog flexibeler maakt. Nog een goed punt is dat eenheden ervaring krijgen, wat echt een verschil maakt in het spel, op zo’n schaal dat veteranen geweldige bonussen krijgen en vaak onervaren sterkere units van zich af kunnen houden. De kaart heeft ook een strategische waarde omdat ook het weer en het terrein invloed zullen hebben op je tactieken.
De graphics oogden erg goed toen het spel uitkwam, maar tegenwoordig is het beste dat je kunt zeggen dat ze functioneel zijn, hoewel de met de hand geschilderde kaarten en de gerenderde eenheden tussen de gevechten in nog er nog steeds goed uitzien. De muziek en de geluidseffecten zijn ook niets bijzonders. De interface is makkelijk te gebruiken wanneer je er aan gewend bent, maar dat zal wat tijd nemen, aangezien het een beetje ongewoon is. Ik zou het spel 4 uit de vijf geven, aangezien het erg goed is, maar te moeilijk voor de gewone gamer, die zich zal gaan irriteren na een paar missies.
Dit is werkelijk een van de beste strategie spellen uit zijn periode, hoewel het ook een van de moeilijkste is. Als je heel veel vrije tijd hebt en van uitdagingen houdt, zou je moeten proberen Titan Net te verslaan.