Archon to zdecydowanie perełka pośród starszych gier komputerowych. Tytuł ten nigdy nie był zbytnio oklaskiwany, jednak udało mu się po cichutku utrzymać garstkę fanów po dziś dzień. Archon doczekał się dwóch bezpośrednich kontynuacji, całego zestawu klonów oraz stał się inspiracją dla wielu gier, pośród których znajdują się: Star Control, Unholy Wars, Wrath Unleashed, a także Mortal Komat Chess - mini gra zawarta w Mortal Kombat: Deception.
Archon jest czymś w rodzaju rozszerzenia do szachów. Zasady gry są na tyle zmienione i rozbudowane, iż jedyną sensowną opcją rozgrywki jest gra z użyciem komputera. Poznanie i opanowanie wszystkich niuansów, a co za tym idzie zostanie mistrzem w tej grze to nie lada wyzwanie, jednak radość z kolejnych zwycięstw daje wiele satysfakcji. Po pewnym czasie można napawać się konstruktywnym wykorzystaniem poznanych niuansów by zdobyć sobie element przewagi nad przeciwnikiem i mieć możliwośc odwrócenia losów walki.
Plansza do gry jest bardzo podobna do klasycznej planszy do szachów. Jedyną różnicą są pola, które nie są jedynie czarne i białe – niektóre z nich zmieniają swój kolor z białego poprzez kilka odcieni szarości zmieniają się ku czerni, a następnie z powrotem. Im ciemniejsze pole tym większy bonus dostają czarne piony do swojego ataku, zasada ta działa tak samo dla białego koloru. Bazując na obserwacji kto stoi na jakim kolorze można więc zyskać w bezpośredniej walce przewagę. Na planszy znajduje się również pięć pól mocy ulokowanych w rogach planszy oraz na samym środku. Każdy pion stojący na takim polu odnawia swoje zdrowie na koniec każdej tury spędzonej w owym miejscu.
W tej grze walka jest nieco bardziej skomplikowana niż zdjęcie pionka z planszy. Zależnie od walczącej jednostki musisz strzelać bądź uderzać swego przeciwnika do utraty całej energii życiowej bacząc przy tym aby on nie zadał zbyt wielu celnych ciosów. Walka zwykle daje się szybko rozwiązać na korzyść silniejszej jednostki, na szczęście dzięki kolorowym polom szanse mogą zawsze wyrównane.
Aby zostać mistrzem musisz dokładnie zapoznać się z silnymi i słabymi punktami swoich jednostek. Każda ze stron dysponuje ośmioma unikalnymi pionami, które przed walką umieszczasz na planszy. Każda jednostka charakteryzuje się inną siła ataku oraz liczbą punktów życia. Dodatkowo czarodziejka i mag mają możliwość przywołania jednego z czterech żywiołaków, co daje w sumie 20 różnych jednostek mogących brać udział w potyczkach. Co ważne - żaden pion na planszy nie jest identyczny – czarni mają swoje odpowiedniki pośród białych, jednak sa to jedynie podobne jednostki.
Mag i Czarodziejka to zdecydowanie najbardziej wpływowe jednostki na polu bitwy. Nie tylko silni w bezpośredniej walce, dodatkowo potrafią korzystać z czarów, każde z nich ma zestaw siedmiu do dyspozycji. Każde zaklęcie może zostać użyte tylko raz podczas rozgrywki, a zakres efektów magii jest naprawdę szeroki: od odwrócenia kierunku zmian kolorów pól po przywrócenie do życia (na planszę) wybranej jednostki. Ciekawą sprawą jest fakt, iż na rodzime pole magicznego wojownika zadaje drobne obrażenia w momencie gdy używana jest magia, ale tylko dla członka własnej drużyny.
Archon powstał dla Apple IIe, Commodore 64, Atari 800 oraz IBM PC, a w późniejszym okresie został przeniesiony również na NES-a. Każda wersja nieco różni się od pozostałych siostrzanych edycji jednak główny koncept gry pozostał nietknięty. Wersja dla komputerów osobistych, z która mamy tutaj do czynienia prezentuje się w grafice CGA z dźwiękiem PC speakera. Co ciekawe system XP elegancko sobie radzi z obsługą tego tutułu, dzieki czemu do gry nie potrzebujesz DOSBox-a. Polecam na początek uruchomienie gry w trybie Demo, aby można było „na sucho” przyglądnąć się na czym to wszystko polega i załapać kilka podstawowych zasad zanim przystapimy do rozgrywki.
Gra dzięki swojej innowacyjności oraz wpływowi na cały zestaw innych tytułów zasługuje na najwyższą notę. Niestety wysoki poziom komplikacji zasad oraz trudności samej rozgrywki plus niespecjalnie piękna oprawa graficzno-dźwiękowa dostępna na PC obniżają te ocenę. Biorąc pod uwagę grę jako całość (mają w pamięci wersje z komputerów 8-mio bitowych) zasługuje ona na 4. Wersja pecetowa jedynie na 3.5.